Umanjivanje genocida do nepostojanja: Presuda Međunarodnog suda pravde u slučaju Bosna i Hercegovina protiv Srbije

Sažetak

Presudu Međunarodnog suda pravde u kojoj je Srbija oslobođena za genocid protiv naroda Bosne i Hercegovine, ali je ustanovila da je kriva zbog toga što nije spriječila i kaznila genocid u Srebrenici, mnogi su hvalili kao smislenu 'kompromisnu' presudu koja je podržala strogu pravnu definiciju genocida. Ipak, detaljnijom analizom teksta odluke, nailazimo na elemente koji potvrđuju da je navodni 'kompromis' postignut na štetu legalnosti. Koncept 'genocidne namjere' koji se zasebno posmatra, bez povezanosti sa motivima kao što su prisilna protjerivanja ili postizanje etničke homogenosti, u svojoj suštini je kontradiktoran i redukcionistički do krajnjeg apsurda. Odluka ICJ-a da oslobodi Srbiju i Bosanske Srbe od genocidne namjere tokom 1992. godine, ali da utvrdi odgovornost Srbije za nesprečavanje predvidljivog genocida u Srebrenici je nekonzistentna. ICJ je odbio da vidi genocidni model po kojem su izvršavani zločini te da prihvati sistematsku destrukciju kulturnog naslijeđa Bošnjaka kao dokaz za genocid. Ako bismo slijedili ovu logiku sudija ICJ-a, veliki dijelovi nacističkog istrebljenja jevreja, po ovim standardima, ne bi predstavaljali genocid.

U ovom tekstu, diskusija o nekonzistentnosti i apsurdima odluke ICJ-a, autora dovodi do zaključka da je ova historijska presuda u osnovi politički motivirana.