Međunarodne konvencije kao izvor prava u borbi protiv međunarodnog terorizma (I dio)

Sažetak

Međunarodne konvencije predstavljaju najznačajniji izvor međunarodnog prava u području borbe protiv međunarodnog terorizma. Do sada je prihvaćeno dvanaest međunarodnih konvencija koje se bave ovim pitanjem. One uglavnom tretiraju pitanja otmica, držanja talaca i korištenjem eksplozivnih sredstava u terorističke svrhe. Većina od ovih konvencija zasnovana je na zajedničkom modelu koji koji ustanovljava onovu za «kvazi- univerzalnu jurisdikciju sa povezanom mrežom međunarodnih obaveza »-između država potpisnica.

Ovaj model sadrži definiciju povrede u pitanju sa obavezom automatske inkorporacije takve povrede u sporazume o eksdradikciji između država potpisnica. Također, postoji obaveza potpisnica da ove povrede ugrade u unutrašnji pravni poredak i da ustanove jurisdikciju za vođenje krivičnih i povezanih postupaka. Nadležnost se ustanovljava po osnovu vbeze između povrede odnosno počinioca i odnosne države. Najzad, konvencije obavezuju potpisnice na izručenje ili eksdtradikciju teroriste koji se zatekne na teritoriji države potpisnice.

Ove konvencije po svojoj su prirodi višestrani međunarodni ugovori u smislu Bečke konvencije o pravu ugovora iz 1996. godine. Ono što razlikuje ove od drugih međunarodnih ugovora je aktuelnost zla koje se njima nastoji spriječiti činjenice obavezuju države koje respektuju ljudska prava na učešće u ovim konvencijama kao i na dosljedno izvršavanje njima ustanovljenih obaveza.