Uspon rasizma i ksenofobije u doba pandemije COVID-19 kao izraz njihove višestoljetne povijesti – sociološki i sigurnosni aspekt

Sažetak

Izrazito kompleksna kriza koja je nastupila nakon proglašenja pandemije COVID-19 marta 2020. godine, doprinijela je eskalaciji rasizma i ksenofobije u međunarodnim okvirima. Njihov aktuelni uspon nužno je sagledati iz perspektive povijesno etabliranog obrasca povezivanja manjina, rasnih grupa i određenih zajednica sa zaraznim bolestima, što je rasistički i ksenofobni pristup i narativ učinilo neizostavnim konstituensima odgovora na iste. Stigma bolesti, kako povijest potvrđuje, permanentni je pratilac izbijanja zaraznih bolesti, stoga ni pandemija koronavirusa nije bila iznimka.

Radikalizaciji javnog diskursa kroz nativizam, mržnju i strah tokom aktuelne zdravstvene krize, uz značajnu podršku pojedinih mejnstrim medija, doprinijele su u prvom planu neonacionalističke snage. One su eksploatirale nesigurnost i neizvjesnost koje je pandemija generirala, s ciljem projiciranja straha od drugog i drugačijeg, uz njihovu obaveznu emanaciju kao potencijalne prijetnje.

Mada je pandemija COVID-19 doprinijela prevashodno reafirmaciji rasizma i ksenofobije prema Kinezima i Azijatima, čemu je u prilog išla provenijencija koronavirusa, ona je nesumnjivo trasirala put jednom opštem rasističkom i ksenofobnom diskursu.