Bezbjednosni menadžment i ekološki kriminal – stavovi studenata bezbjednosnog menadžmenta

Sažetak

Inspiracija za rad i problem(i) koji se radom oslovljava(ju): Ovaj članak analizira prepričana iskustva bivših logoraša koji su kao civili odvedeni u koncentracione logore početkom rata u Bosni i Hercegovini 1990-tih godina.

Ciljevi rada (naučni i/ili društveni): Cilj članka je opisati prepričane rituale socijalne interak­cije poslije vremena provedenog u logoru, kao i identifikovati kako su te interakcije simbolično dramatizovane.

Metodologija/Dizajn: Empirijski materijali za ovu studiju su prikupljeni primjenom kvalitativ­nih intervjua provedenih sa devet bivših logoraša i četiri bliska rođaka.

Ograničenja istraživanja/rada: Analizirane empirijske sekvence prikazuju stvaranje identiteta žrtve u kontrastu sa drugim kategorijama, primjerice u kontrastu sa kategorijom čuvara logo­ra. Bivši zatočenici u logorima prezentiraju svoj identitet žrtve kroz poniženje i kroz disocijaciju od postupaka čuvara logora.

Rezultati/Nalazi: Bivši logoraši predstavljaju svoju novu (izmijenjenu) moralnu karijeru kao rezultat boravka u logoru i kao rezultat rituala poniženja i rituala moći. Značaj čuvara u ri­tualima poniženja i moći je naglašen tako što bivši logoraši sebe predstavljaju kao ponižene i demoralisane.

Generalni zaključak: U svojim pričama o zločinima i zlostavljanju u koncentracionim logorima, logoraši odbacuju postupke čuvara kao i taj naziv ‘logoraš’. Priče o ritualima sile i moći poka­zuju da je prostor za individualizam u logorima bio veoma ograničen. Ipak, rituali otpora i sta­tusa su naizgled, zajedno sa adaptacijom na uvjete u logoru, generirali prostor za povećanu in­dividualizaciju. Imati malo kontrole i moć pružanja otpora naizgled je dalo logorašima osjećaj časti i samopoštovanja, naročito poslije rata. Njihove priče u današnjici predstavljaju jedan oblik nastavljenog otpora.

Opravdanost istraživanja/rada: Disocijacija od postupaka čuvara logora i od naziva/statusa ‘logoraš’ se može protumačiti kao izraz deritualizacije, u odnosu na prijeratna iskustva. De­ritualizacija je vidljiva i kombinaciji sa ostalim interakcijama, ali se analitički može izolirati u pričama ispitanika kroz analizu rituala poniženja, rituala moći, rituala otpora i rituala statusa. Kroz ovu analizu je jasno vidljiv gubitak identiteta logoraša, priznavanje identiteta drugoga, emocionalni angažman, i različiti simboli otpora.